Odrobina luksusu – kolacja u źródeł Caudalie, 2 * Michelin - fotoreportaz// Restaurant de Caudalie, La Grande Vigne - un peu de luxe

 

 

 

 

To kolacja-prezent, z okazji urodzin mojego męża. Zaprosiłam go na kolację w zeszłą  sobotę do znakomitej restauracji szefa Nicolas Masse, odznaczonego 2* w Michelin, ale też  Gault&Millau d’or. To młody szef, ma 37 lat. Jego kuchnia pełna jest sezonowych, lokalnych produktów, które wysublimowane tworzą niezwykłą mozaikę. Restauracja znajduje sie wsrod winnic, i spa znanej marki kosmetykow Caudalie.

 

 

wejscie do restauracji... ogromny bukiet kwiatow a w tle stary, inkrustowany klawesyn

Jak we wszystkich gwiazdkowych restauracjach gości wita u progu majordomus, w garniturze, z profesjonalnym uśmiechem na twarzy prowadzi do stolika, odsuwa i przysuwa krzesła. Zaraz po nim pojawia się sommelier czyli znawca win i szampanów ( marzy mi się zrobienie studiów w tej dziedzinie… może kiedyś ?). Proponuje aperitif… On też występuje w garniturze tyle, że ma też na sobie taki specyficzny fartuch. Jego pomocnicy będą podczas całego posiłku podchodzić nalewać wodę i wina – żadna butelka nie znajduję się na stole, na którym się je, a na stoliku pomocniczym obok.

 

nasz stolik i piekne sztucce z trzonkiem w formie spelcionych galazek winnych

 

 

wybrane wino, ktore prezentuje sommelier

Po powitaniu sommelier podają nam karty dań. Studiujemy, wybieramy. Następnie majordomus przyjmuje zamówienie. Znowu pojawia się sommelier z kartą win – a ta pod Bordeaux liczy sobie kilkanaście stron… najlepszych regionalnych win. Wybieramy z jego pomocą i to na kieliszki bo po pierwsze jesteśmy samochodem więc więcej jak dwóch wypić nie możemy, po drugie ceny… kieliszek wina to minimum 13 euro… butelki od 50 euro do ponad 7 000 euro…  

Wybieramy znakomite  Smith Haut Lafitte, na terenie, którego się znajdujemy, Grand cru classé… poezja…

 

Wino i wody wybrane te z bąbelkami i te bez, zależy jaka do czego, jakiego dania.

W tym momencie podchodzi pani z koszem ogromnym pełnym pieczywa. Wybieramy indywidualne chlebki z 6 zaproponowanych rodzajów… tutaj chleb wiedeński z kaszanką w środku – niesamowity smak. Pierwszy raz w życiu jem coś takiego.

 

 

Podają amuse-bouche czyli przed-przystawkę, małże brzytwy w sosie cytrynowym w tym są jeszcze jakiś mikroskopijne algi… całość jest odkryciem.

 

 

 

 

Po tym mamy przystawkę czyli tartar z ryby, która po francusku nosi nazwę “maigre” niestety w moich słownikach nie znajduję tłumaczenia i polskiego odpowiednika… Tartar podany jest ze słonym sorbetem z brukwi, plastrami różowego i żółtego buraka marynowanymi w balsamico…

 

 

Danie główne to mieszanka supreme de volaille czyli mięs drobiowych podana z cremolatą czyli mieszanką parmezanu I zmielonych orzechów laskowych, do tego polenta I wiosenne warzywa oraz sos, tzw: bouillon court, którym pani polała nam dania jak tylko postawiła je na stole.

 

 

Serów nie braliśmy choć całe dwa ogromne wózki kusiły dziesiątkami gatunków… Za to deser urodzinowy Stéphana… okazał się niespodzianką: pod kopułą z bezy ukryte było carapccio z ananasa z limetką, pod carpaccio znajdował się mus z marakuji, wszystko ułożone byłŁ na plastrze ananasa confit w wanili… I ozdobione złotem spożywczym…

 

Na koniec oczywiście tradycyjne mignardises czyli malutkie ciasteczka: tourron, makarony pistacjowe I tarteletki czekoladowe.

 

 

Przeżycie dość niesamowite… zamierzamy wrócić tam w czerwcu z Antosiem bo on uwielbia taką kuchnię…

 

 

Ceny oczywiście wysokie, ale nie wyższe niż w podobnych miejsach tego typu: dwa menu za 65 i za 95 euro od osoby, dania z karty około 30 euro przystawka, od 40 euro danie główne, 15 euro sery i od tej też sumy w górę desery.